Αντι δελτιο τυπου, λιγα λογια από τη μπαντα.

Ο δισκος αυτος εγινε για 3-κυριως- λογους.
Ο πρωτος, ως υπενθυμιση. Για κεινους που ενδιαφερονται, πως το γκρουπ υπαρχει και είναι ενεργο-αλλωστε, ποτε δεν σταματησε από τη γεννηση του. Για εμας παλι, πως η φλογα των μπλουζ δεν παυει ποτε να αναζωπυρωνεται, καθοτι το υλικο που παρουσιαζεται εστιαζει κατά κυριο λογο σε παραδοσιακους ηχους και κλασσικες φορμες.

Ο δευτερος, γιατι μεσα από αυτά τα κομματια, αποδιδεται με τον καλυτερο δυνατο τροπο ο ηχος και η αισθητικη –η τουλαχιστον ένα σεβαστο τους μερος - της μουσικης μας των τελευταιων χρονων που παιζουμε τριο, συν το γεγονος πως η συγκεκριμμενη περιοδος δεν εχει ποτε καταγραφει. Οι ωμες αυτές ηχογραφησεις σε πραγματικες συνθηκες προβας, απαλλαγμενες από κάθε ειδους τεχνολογικα φτιασιδωματα, διορθωσεις και επανεγγραφες, είναι ο,τι κοντυτερο μπορει να βιωσει καποιος από την αληθεια μας- μετα από μια ζωντανη εμφανιση.

Ο τριτος και βασικοτερος λογος, είναι η αναγκη να μοιραστουμε αυτό που αγαπαμε…εκεινα που μας πονανε, οσα μας κανουν να χορευουμε και να τραγουδαμε, οποια μας ταξιδευουν σε σκεψεις, προβληματισμους και αναζητησεις, ο,τι εντελει μας ωθει να ακουμπησουμε τα χερια μας πανω σε μουσικα οργανα.
Παιζουμε πολλα χρονια για να βαυκαλιζομαστε με ματαιοδοξιες του τυπου: «ηχογραφησαμε ένα σημαντικο αλμπουμ» η «γραψαμε τραγουδια που θα επηρεασουν», ομως, αγαπαμε αυτό που κανουμε, κι οσο μικρο η ασημαντο να φανταζει μεσα στον απιθανο και πολυδιαστατο κοσμο που ζουμε, ειμαστε περηφανοι για τη φωνη μας.

Blues Wire